Acht maart demonstratie

Om negen uur in de ochtend verzamelen we op een plein vlak bij het Parque Central. Het is een gezellige drukte, iedereen praat met elkaar. Om half elf wordt een auto opgesteld met enorme luidsprekers. Dilia houdt de begintoespraak en daarna vertrekt de stoet. Er zijn heel veel spandoeken uit allerlei landen en het zingen is enthousiast.
Het was wat ingewikkeld waar we moesten lopen, uiteindelijk kiezen we om redelijk vooraan bij Ana Soto en de Ecuadoraanse vrouwen te gaan lopen. Van een Venezolaanse vrouw krijg ik heel aardig een sjaaltje omgehangen van Ana Soto en ik weet zo'n leuke vlag van hen te versieren.

Na een paar honderd meter wordt gestopt en verschillende landen spreken een groet en gelukswens uit namens hun land of organisatie. Elke paar honderd meter zijn weer enkele landen aan de beurt.
Marianne wordt ook gevraagd wat te zeggen, wat ze graag doet. Ze heeft een hele rij groeten, gelukswensen en succeswensen in het kader van 8 maart, namelijk van Vrouwen voor Vrede, de Women's Internacional League for Peace and Freedom, League voor de Rechten van de Mens en de koepelorganisatie tegen de kernbom, de NNoukes.
Deze toespraken geven een leuk ritme aan de demonstratie, het is heel feestelijk.

Na twee uur komen we aan op een groot plein met veel schaduw en er wordt een grote kring gevormd met spandoeken. Ook nu weer toespraken, Dilia doet het slot. En dan …... muziek en dansen en een laatste maaltijd. Iedereen suddert nog wat na in een zacht zonnetje en dat is het dan ….......

Iedereen verdwijnt in groepjes, de Venezolaanse vrouwen en wij als laatsten. Als je zo'n grote inspanning hebt gedaan heb je vaak na afloop een katterig gevoel, moet je weer aan het 'gewone' leven wennen. De Venezolaanse vrouwen zijn blij ons nog te zien, en morgen gaan we nog naar hun kantoor om de laatste zaken af te handelen voor de ambassade.

Kabelmetro, carnaval
We vertrekken om half drie richting koffie, in de hoop dat er ergens koffie te koop is vanwege het carnaval en we hebben geluk, koffie met een tafeltje. Hier kunnen we rustig napraten over het gebeuren en blijven lang zitten. Daarna lopen we richting kabelmetro en laten ons heerlijk naar boven zweven de berg op en de berg neer en maken in de cabine praatjes met aardige bewoners van de bergen. (sloppenwijken)
We hebben een prachtig uitzicht. In de verte de bergen met nevel erover heen en een zwak zonnetje, waardoor het lijkt alsof er sneeuw op ligt. Dichterbij zicht op de hele stad met z'n vele hoge flats en beneden ons de vele huisjes en huisjes in aanbouw en mensen die water naar elkaar gooien, soms een hele emmer vol, dit zal wel bij het carnaval horen.
Bij een plein vlak bij het hotel kunnen we nog genieten van de vele kinderen met hun ouders die met confetti en scheerschuim uit een spuitbus elkaar bespuiten en daar veel plezier aan beleven. Vaak vreemdsoortig uitgedost, veel meisjes zijn met vleugeltjes opgesierd als engeltje of als koningin verkleed. Jongens zijn vaak zeerover, politie agent, iets stoers. Ook bij carnaval een traditionele verdeling. Maar, het is waar, velen zien er ontroerend mooi uit.
________________
Solidariteit:

Marianne van Ophuijsen ontving onderstaande mail voor de conferentie

This is one more greeting to the World Women's Conference of rank-and-file women from the Netherlands, which I hope will find its way into the files of documentation:

I SALUTE YOUR INITIATIVE, WISHING YOU A WARM AND SUCCESSFUL INTERNATIONAL GRASSROOT WOMEN'S CONFERENCE
THE WOMEN’S RIGHTS ARE AN INDISPENSABLE PART OF THE STRUGGLE FOR HUMAN RIGHTS

EDUCATE A MAN AND YOU ONLY EDUCATE AN INDIVIDUAL
EDUCATE A WOMAN AND YOU EDUCATE A WHOLE VILLAGE

Kind greetings

Astrid Essed, Dutch League for Human Rights