Laatste loodjes, ambassade verhoogd bijdrage!
Door: Marjan
Blijf op de hoogte en volg Marjan
05 Maart 2011 | Venezuela, Caracas
Donderdag moest ik nog twee dingen regelen om de projectaanvraag voor de ambassade sluitend te maken, en daar ben ik zo'n beetje de hele dag mee bezig geweest, erg frustrerend. Het ging om de offerte van de verplaatsbare toiletten die ik niet op de ambassade had achtergelaten omdat er toen nog op de vertaalfaciliteiten gefocust werd. Maar omdat er van de toiletten een officiële offerte is, is een bijdrage aan de kosten hiervoor het eenvoudigste. Ik zag echter dat het geen goede kopie was van de offerte, en er een nieuw kopietje gemaakt moest worden. Dit gaf echter veel problemen, want het origineel was niet meer te vinden tussen alle paparassen en ik moest toch alle gegevens doormailen. Uiteindelijk hebben ze een oude offerte gevonden waarop de gegevens stonden.
Het tweede punt van essentieel belang was dat de overeenkomst getekend moest worden vóórdat de conferentie zou beginnen! Dus op vrijdagochtend voor 10 uur. Het was duidelijk dat Dilia, de coördinatrice dat niet zijn kon, omdat zij een toespraak moest houden. Dan iemand machtigen?
Volgens Kenya kon niemand gemist worden, dus dat was dan jammer van het geld maar het was niet anders. Dilia geïnformeerd en zij zei dat Kenya, als verantwoordelijke van de financiën dat moest regelen. Maar Kenya bleef weigeren. Anne van de Duitse delegatie erbij gehaald, die acuut actie ondernam, (iedereen wist intussen van de situatie) en met een tolk erbij heel kwaad werd. Ja, zeiden een aantal Venezolanen, ja, er zou morgenochtend zeker iemand zijn. Ik vertrouwde het niet zo erg en heb nog een brief én naar Dilia, én naar Kenya geschreven, waarin ik alles nog eens duidelijk uitlegde, en ook meldde, dak ik, als er om 9 uur niemand was, ik naar de opening zou gaan.
Aankomst van vrouwen.
Voordat ik het kantoor verliet zag ik dat er een grote groep Ecudoraanse vrouwen met hun bagage was aangekomen, de helft van de in totaal 168 vrouwen. Het zag er vrolijk en opgewekt uit en ze waren in voor een praatje. Dat is toch wel erg leuk en motiverend om verder te gaan!
Voorbereidingen in de Nuevo Circo
Om half zes even naar de Nuevo Circo gelopen om te zien hoe daar de voorbereidingen daar waren verlopen. Er waren enkele vrouwen en mannen, maar er was nog niets gebeurd! Geen toneel, geen verlichting en geludsdinstallatie, niet schoongemaakt, geen aankleding, geen tafels en stoelen voor de inschrijving. Ik was benieuwd of het allemaal nog voor elkaar zou komen!
De laatste loodjes
Vrijdagochtend om half negen bij de ambassade, maar geen vrouw van Ana Soto te bekennen. Tot negen uur gewacht, toen me gemeld en ontvangen door de medewerker. Het contract lag klaar, nu nog de handtekening. Ik kreeg het contact mee om te lezen en te laten zien. Intussen zag de medewerker op Internet dat de regering wel degelijk de conferentie steunt! Interessante informatie, omdat niemand van ons daarvan op de hoogte is, maar misschien is dat pas sinds kort besloten.
Het grootste nieuws is dat de ambassade het bedrag verhoogd heeft en de hele rekening van de toiletten betaalt, een verhoging van 8.000 naar 12.600 Bolivares, echt ongelofelijk! (ruim 3000 dollar)
Buitengekomen besloot ik niet langer te wachten en naar de Nuevo Circo te gaan en dan met iemand van Ana Soto terug te gaan naar de ambassade. Hier aangekomen om 9.45 meteen Kenya aangeschoten, maar ze zei dat er niemand gemist kon worden. Ze leek totaal onverschillig en dat ze mij heel lang voor niets had kunnen laten wachten daar dacht ze niet eens aan. Daarna Anne en de coördinatrice van Ecuador aangeschoten. Zij begrepen meteen waarover het ging en we zagen Dilia. Ze ondertekende resoluut het contract en ik ging terug, om half elf op de ambassade, net op tijd!
Op het nippertje is alles nog goed gelopen.
Ik vertel dit alles zo uitgebreid omdat het, als je hier iets voor elkaar wilt krijgen, dat vaak een langdurig traject is, waar je behoorlijk wat frustraties in oploopt en waarbij je steeds opnieuw moet improviseren.
Ik vind het fantastisch dat de ambassade zo begripvol is geweest en op deze wijze de wereld vrouwen conferentie heeft willen steunen.
De opluchting dat het allemaal goed is afgelopen, bleek bij terugkomst in de Nuevo Circo groot.
En nu kan ik me op de conferentie richten met alles eromheen, die gezien het enthousiasme vast een succes wordt.
Het tweede punt van essentieel belang was dat de overeenkomst getekend moest worden vóórdat de conferentie zou beginnen! Dus op vrijdagochtend voor 10 uur. Het was duidelijk dat Dilia, de coördinatrice dat niet zijn kon, omdat zij een toespraak moest houden. Dan iemand machtigen?
Volgens Kenya kon niemand gemist worden, dus dat was dan jammer van het geld maar het was niet anders. Dilia geïnformeerd en zij zei dat Kenya, als verantwoordelijke van de financiën dat moest regelen. Maar Kenya bleef weigeren. Anne van de Duitse delegatie erbij gehaald, die acuut actie ondernam, (iedereen wist intussen van de situatie) en met een tolk erbij heel kwaad werd. Ja, zeiden een aantal Venezolanen, ja, er zou morgenochtend zeker iemand zijn. Ik vertrouwde het niet zo erg en heb nog een brief én naar Dilia, én naar Kenya geschreven, waarin ik alles nog eens duidelijk uitlegde, en ook meldde, dak ik, als er om 9 uur niemand was, ik naar de opening zou gaan.
Aankomst van vrouwen.
Voordat ik het kantoor verliet zag ik dat er een grote groep Ecudoraanse vrouwen met hun bagage was aangekomen, de helft van de in totaal 168 vrouwen. Het zag er vrolijk en opgewekt uit en ze waren in voor een praatje. Dat is toch wel erg leuk en motiverend om verder te gaan!
Voorbereidingen in de Nuevo Circo
Om half zes even naar de Nuevo Circo gelopen om te zien hoe daar de voorbereidingen daar waren verlopen. Er waren enkele vrouwen en mannen, maar er was nog niets gebeurd! Geen toneel, geen verlichting en geludsdinstallatie, niet schoongemaakt, geen aankleding, geen tafels en stoelen voor de inschrijving. Ik was benieuwd of het allemaal nog voor elkaar zou komen!
De laatste loodjes
Vrijdagochtend om half negen bij de ambassade, maar geen vrouw van Ana Soto te bekennen. Tot negen uur gewacht, toen me gemeld en ontvangen door de medewerker. Het contract lag klaar, nu nog de handtekening. Ik kreeg het contact mee om te lezen en te laten zien. Intussen zag de medewerker op Internet dat de regering wel degelijk de conferentie steunt! Interessante informatie, omdat niemand van ons daarvan op de hoogte is, maar misschien is dat pas sinds kort besloten.
Het grootste nieuws is dat de ambassade het bedrag verhoogd heeft en de hele rekening van de toiletten betaalt, een verhoging van 8.000 naar 12.600 Bolivares, echt ongelofelijk! (ruim 3000 dollar)
Buitengekomen besloot ik niet langer te wachten en naar de Nuevo Circo te gaan en dan met iemand van Ana Soto terug te gaan naar de ambassade. Hier aangekomen om 9.45 meteen Kenya aangeschoten, maar ze zei dat er niemand gemist kon worden. Ze leek totaal onverschillig en dat ze mij heel lang voor niets had kunnen laten wachten daar dacht ze niet eens aan. Daarna Anne en de coördinatrice van Ecuador aangeschoten. Zij begrepen meteen waarover het ging en we zagen Dilia. Ze ondertekende resoluut het contract en ik ging terug, om half elf op de ambassade, net op tijd!
Op het nippertje is alles nog goed gelopen.
Ik vertel dit alles zo uitgebreid omdat het, als je hier iets voor elkaar wilt krijgen, dat vaak een langdurig traject is, waar je behoorlijk wat frustraties in oploopt en waarbij je steeds opnieuw moet improviseren.
Ik vind het fantastisch dat de ambassade zo begripvol is geweest en op deze wijze de wereld vrouwen conferentie heeft willen steunen.
De opluchting dat het allemaal goed is afgelopen, bleek bij terugkomst in de Nuevo Circo groot.
En nu kan ik me op de conferentie richten met alles eromheen, die gezien het enthousiasme vast een succes wordt.
-
05 Maart 2011 - 13:24
Saskia:
Lieve Marjan, dat is inderdaad 100% zo , iets voor elkaar krijgen in latijns amerika is een lang traject, dat veel geduld, tijd, begrip, energie en inzet vraagt en ook altijd de nodige frustraties oplevert. Goed dat het je gelukt is, om de bijdrage van de nederlandse ambassade te verkrijgen. Als voorbeeld, afgelopen week ben ik het financiele jaarverslag van de stichting el arbol wezen inleveren in Managua bij het ministerie van binnenlandse zaken en ook de jaarlijkse belastingontheffing aangevraagd bij het centrale belastingkantoor. Alles liep goed deze keer, maar ik had er wel twee weken lang bijna elke dag voor naar de boekhoudster over gebeld, zelf al mijn aandeel wekenlang klaar liggen en uiteindelijk kwam ze de dag zelf van reizen naar Managua met de benodigde informatie om 7 am.
Nog drie dagen en het is 8 maart!
Liefs,
Saskia
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley