Laatste voorbereidingen, bijdrage van ambassade?

De laatste dag is ingegaan. De afgelopen dagen zijn er vooral steeds meer Duitsers op kantoor te vinden, terwijl er ook veel vrouwen uit andere landen aankomen. Waar zijn zij? Bijkomen van de Jet lag, wennen aan de hoogte en de overgang in het klimaat, zich oriënteren op Carácas en de conferentie, waar eet je, waar drink je, etc. Om je wat zekerder te voelen heb je wel een paar dagen nodig. Of worden ze afgeschrikt door al het Duits en al die witte mensen en gaan ze maar snel weer weg ….. Zelf voel ik me ook steeds onbehagelijker, hoewel ik veel mensen ken.

De enorme ruimte van het kantoor, waarin de begingroep van 9 personen bijna twee weken wat verloren rondliep, is nu veranderd in een te kleine ruimte. Overal staan en zitten kleine groepjes te overleggen en elkaar te informeren. De brigadisten ruimte, waar je door de afspraken nu redelijk rustig kunt werken, is veel te klein en te warm geworden, en een aantal zitten nu in de grote ruimte op stoelen, te lage kastjes en tafeltjes aan hun stukken te werken in het lawaai.
De initiatoren zitten eindeloos aan de achterkant van de verdieping in een grote zaal te vergaderen over allerlei details.

Het consensusprincipe
Op de ochtendvergadering van gisteren vertelde Monica dat het principe van met consensus besluiten nemen nu toch echt haar grenzen had laten zien. Als er tegenstemmers tegen een bepaald voorstel blijven, wat is dat het besluit? En wat gebeurt er daarna? Iedereen kan dan een eigen invulling geven. Het consensusprincipe kán niet meer het algemene principe zijn!

Belangrijk gesprek
Verder het bericht dat tijdens het middageten de dag ervoor een gesprek was geweest met een vrouw die veel contacten heeft in regeringskringen. Toevallig zaten Marianne en ik ernaast te eten. Deze vrouw bevestigde alles wat Ana Soto had verteld over het ministerie van de vrouw. Namelijk dat deze minister tegen de conferentie is en zij alle officiële vrouwenorganisaties in Venezuela verboden heeft om deel te nemen aan de conferentie, de Duitsers vrouwenorganisatie een rechtse organisatie noemt, en dat zij zoveel mogelijk deze conferentie tegenwerkt. Deze minister heeft nauwe banden met Chávez! Daarentegen is de vrouwelijke minister van het hoger onderwijs vóór de conferentie, dus studenten kunnen komen. Gelukkig zijn er dus verschillende meningen binnen deze regering. Daar zal het ook aan te danken zijn dat Chávez heeft toegelaten dat de Universiteit en Nuevo Circo gratis zijn, eigenlijk kan hij ook niet anders, want vrouwen zijn een belangrijke groep voor hem (helft van de kiezers).
Er is dus een ingewikkelde situatie ontstaan sinds september vorig jaar met deze minister van het ministerie van de vrouw, die zelf nog nooit naar een vrouwenorganisatie is geweest. Spijtig voor de jarenlange inzet van vrouwen en het belang van deze conferentie. Maar, zegt deze vrouw, jullie moeten vooral doorgaan.

Waar is iedereen mee bezig?
Het zicht hierop is zo langzamerhand verdwenen. Veel hulpvaardigheid bij de nieuwkomers, maar wat kun je doen? ’s Ochtends de algemene vergadering bijwonen met alleen Duitsers en vier Nederlanders om de laatste besluiten van de initiatoren te horen, het laatste politieke nieuws en het programma voor die dag: affiches plakken en folders uitdelen, schoonmaken, inrichten.

Laatste ochtendvergadering.
Weer veel nieuwkomers. Anne houdt een positief verhaal. Een maand geleden was de Internationale vrouwen conferentie nog onbekend in Carácas. Maar alle plak en flyer acties beginnen vruchten af te werpen.
De mensen op straat zijn onder de indruk van het enthousiasme, door de media weet men er ook van. En het klopt, wij worden in straat door onbekenden aangesproken en geven een foldertje.
Verder dat de Venezolaanse vrouwen de brigadisten niet meer als een ballast ervaren, maar als een hulp. En dat er de gemeenschappelijke wil is er iets van te maken.
Toch is er nog veel onduidelijk, dus hoe het morgen zal gaan …...

Er wordt hulp voor verschillende groepen gevraagd, voor het schoonmaken en inrichten van de Nuevo Circo en de universiteit, een ploeg voor het opruimen en inrichten van de grote zaal vanwege het wisselen tussen de algemene vergadering en de cultuuravonden.

Toch nog een bijdrage van de ambassade?
Gisterochtend een mailtje van de medewerker van de ambassade dat er een officiële offerte moet komen en een gironummer en dat de tijd dringt. Vóórdat de conferentie begint moet namelijk het contract getekend worden, en dat is vrijdag om 10.00 uur. Het geld wordt gedoneerd aan Ana Soto, de organiserende organisatie in Venezuela. Tachtig procent van het bedrag wordt vooruit betaald, de resterende twintig procent na het inleveren van het inhoudelijke en financiële verslag.
Ik mail terug dat er enige problemen zijn en dat het wellicht handig is om elkaar nog een keertje te spreken, Misschien om 4 uur vanmiddag of morgen? Per omgaande krijg ik bericht dat dat oké is.
Nu moet ik dus als de bliksem een offerte zien te krijgen en zet iedereen stevig onder druk.

Wat is er aan de hand?
De offerte voor de vertaalfaciliteiten is problematisch. De eerste twee offertes waren ver boven het budget. Daarom is naar een goedkopere oplossing gezocht én gevonden.
Via een concert voor jongeren in de Nuevo Circo is een bedrijf gevonden wat tegen een vriendschappelijke prijs de vertaalfaciliteiten wil leveren, namelijk voor 4.500 euro. Met hun zijn een aantal besprekingen geweest om alle afspraken duidelijk te hebben. Ze willen echter de mondelinge afspraken niet op papier zetten en ook geen offerte maken vanwege de belastingen.
Hier ligt dus duidelijk een probleem.

Kenya, die verantwoordelijk is voor de financiën, wil in de internationale financiëngroep waar ik deel van uitmaak, géén openheid van zaken geven. Maria en ik hebben geen idee hoe het ervoor staat. Volgens Monica moét Kenya offertes hebben, maar niemand weet het. Het is een onmogelijke situatie.
Ik leg Kenya het probleem nogmaals uit en nu handelt ze meteen. Ze geeft iemand de opdracht een offerte aan mij te geven. Het is al 1 uur en we moeten om 4 uur bij de ambassade zijn. Over 20 minuten zou ik het krijgen, maar helaas, niet klaar, nu elke vijf minuten gevraagd, ze vonden dat ik wel kon wachten. Eindelijk, daar was ie, een offerte voor verplaatsbare toiletten! En deze offerte was 's ochtends binnengekomen, na een maand daarover onderhandeld te hebben.

Bij de medewerker bleek dat het maximale bedrag wat we konden krijgen ongeveer 2000 dollar is, nu ook mooi. En dat het contract op vrijdagochtend getekend moet worden, vóórdat de conferentie begint. Nu, dat is een moeizame zaak, want vrijdagochtend zou ik bij de inschrijving aanwezig zijn en Dilia heeft natuurlijk ook geen tijd, zij moet bij de opening het nodige spreken. Een gemachtigde dan? Eigenlijk zijn alle Venezolaanse vrouwen hard nodig bij de Nuevo Circo.
Welke mouw wordt hier aangepast?
Vrijdagochtend moet de ambassadeur nog een besluit nemen over de aanvraag, ik neem aan dat het wel snor zit.