Acht maart viering in Nicaragua 2009

Twee jaar geleden was ik met 8 maart in Nicaragua. Hier ben ik 7 weken bij Saskia op bezoek geweest die hier al jaren woont. Ze werkt onbetaald voor de stichting El Arbol, waarvoor ze projecten opzet en uitvoert. Ik heb haar bij haar vele werkzaamheden wat werk uit handen genomen, wat ik erg leuk vond om te doen. Je leeft dan een stukje van het leven mee daarginds.

De Stichting El Arbol voert kleine projecten uit die met name vrouwen ten goede komen. Het gaat bv om naailessen voor marktmeisjes, waarbij meteen seksuele voorlichting wordt gegeven om vroegtijdige zwangerschap en prostitutie te voorkomen. Projecten over milieu-educatie en biologische landbouw, niet alleen informatie, maar meteen in de praktijk uitvoeren. Voorlichting over zelfstandigheid en gezondheid, armoedebestrijding op het platteland van (alleenstaande) vrouwen. Maar ook een groot jarenlang durend bosbouwproject om o.a. oerbossen te redden, herbebossing en over producten uit het bos als aanvulling op een karig inkomen. En sinds kort computerlessen aan jonge vrouwen om hun toekomstperspectief te vergroten. In de loop van de jaren is er een breed scala van activiteiten opgezet om de situatie van vrouwen in het Noorden van Nicaragua te verbeteren.
Saskia begon haar werkzaamheden 15 jaar geleden naar aanleiding van een vrouwenbouwbrigade in 1993. Hiervan functioneert de meubelwerkplaats nog steeds. Zie verder www.elarbol.nl

Op nicacostamarjan.waarbenjij.nu staat onderstaand verslag met foto's. Helaas blijk ik de foto's niet te kunnen downloaden, dus kijk ook naar deze bijzondere foto's bij het verslag van 9 maart 2009.
Hieronder het verslag
Thema 8 maart 2009
En nu wat meer over 8 maart zelf, waar overal in Nicaragua uitgebreid aandacht aan wordt besteed. Al weken wordt er in de media over het thema van de internationale vrouwendag gepraat, namelijk ‘geweld tegen vrouwen’. Dit thema stond in 1993 ook al volop in de belangstelling en hiervoor zijn allerlei hulpverleningsorganisaties opgericht, vaak met buitenlandse steun. Het idee is altijd geweest dat er in Guatemala de meeste doden vallen door seksueel geweld in Midden Amerika, maar sinds kort is bekend geworden dat er meer doden zijn in Nicaragua en dat het aantal doden in 2008 is verdubbeld. Ook in het journaal wordt er uitgebreid aandacht aan besteed.
Een katholieke vrouwenorganisatie is zelfs zo ver gegaan dat ze een lange lijst met namen en adressen van verkrachters heeft gepubliceerd waaronder enkel priesters, en met het verzoek deze lijst te verspreiden. Zo’n publicatie is mijns inziens wel heel bijzonder, in Nederland is het bij mijn weten nooit zo ver gekomen.

Een tweede thema dat speelt is vrouwenrechten: ‘Tengo derecho a defender nuestro derechos’, zie de trotse foto van Pepita. Deze leuze wordt op allerlei terreinen toegepast. B.v. het recht op een eigen mening en het recht om je te organiseren. In de krant stond een artikel over: ´Tenemos derecho a marchar’ (we hebben het recht om te demonstreren), waarin vrouwen het recht opeisen om te demonstreren waarbij respect en fysieke en emotionele integriteit wordt gegarandeerd, en waarbij vrouwen zelf bepalen welke leuzen ze meedragen.

8 maart in Chinandega
De FSLN had een 8 maart viering georganiseerd in een sporthal. Toen we aankwamen om even over negenen ’s ochtends was de zaal al voor ruim de helft gevuld en waren ze bezig met danswedstrijden. Volgens mij was dit de topper van de dag. Enkele vrouwen staan dan in het midden met elkaar te dansen en dezen worden giganties toegejuigd. Het maakt niet uit of je jong of oud bent, dik of dun, goed of slecht danst, als het er maar een beetje sexy uitziet ben je al een reuze succes! Na een paar minuten stopt de muziek en worden om de beurt de vrouwen aangewezen en juigt de zaal meer of minder. Degene waarvoor het meeste gejuigd wordt is de winnaar.
De vrouwen kwamen uit de wijde omgeving van Chinandega met bussen, karretjes, triciclos en zelfs met een tractor met een grote aanhangwagen. Als ontvangst kreeg je een speldje opgespeld. De vrouwen bleven maar toestromen en het werd al voller en voller. Zelf ben ik achteraan tegen de muur gaan zitten en naast mij een paar vrouwen met baby’s van het platteland waarvoor dit duidelijk een geweldig uitje was. Op een gegeven moment kregen we ook nog een blikje limonade met een koekje.
Ze hadden een groot spandoek opgehangen met daarvoor een aantal feestelijk versierde stoelen voor de gasten, wat bijna allemaal mannen bleken te zijn. De vrouwen spraken vooral door de microfoon, en dit deden ze geweldig. De sfeer was fantastisch. Ik ben niet tot het einde gebleven, maar om zoveel vrouwen bij elkaar te zien is wel heerlijk.

Op 7 maart was bij het Vrouwenhuis in Chinandega om 12 uur de straat afgezet met een podium omdat ze een toneelstukje op straat gingen spelen om 4 uur. Het vrouwenhuis ligt aan een tamelijk drukke doorgaande weg, maar kennelijk is het toegestaan om zomaar de weg af te zetten. Vanwege de hitte en de drukte ben ik helaas niet wezen kijken. Wel ben ik even in het vrouwenhuis geweest, wat we in 1993 met de bouwbrigade hebben opgeknapt. Het zag er goed uit. Er waren nu allerlei kleine kantoortjes van een arts, tandarts, psycholoog, fysioterapeut, etc, met achterin een lokaal waar een alfabetiseringscursus aan de gang was voor vrouwen, het was er heel vol. Tja, zo’n bestemming is eigenlijk niet de bedoeling: een verhuurbedrijfje met nog één collectieve ruimte.

In Leon zag ik geheel onverwacht tegenover de universiteit een spandoek aan een kerk hangen met de tekst: ‘een vrouw die kan lezen en schrijven, veranderd haar leven, 8 maart, internationale vrouwendag. De feministische beweging in Nicaragua heeft meer dan 8.000 vrouwen gealfabeticeerd’