Gesprek met tegenstanders en PR in Venezuela
Door: Marjan
Blijf op de hoogte en volg Marjan
19 Februari 2011 | Venezuela, Caracas
Gesprek met tegenstanders en PR in Venezuela
Toen ons gevraagd werd mee te gaan naar een vergadering met tegenstanders van de conferentie, dacht ik dat het tegenstanders van Chávez zouden zijn. Het zat echter anders.
Een hele groep vrouwen- en andere organisaties in Venezuela, aanhangers van Chávez, staat negatief tegenover de Wereld Vrouwen Conferentie omdat het niet over basisvrouwen zou gaan, zoals het ministerie van de vrouw beweert. Daarbij komt dat de conferentie niet door regering wordt betaald. (wie van ons kunnen bedenken dat andere linkse organisaties tégen de conferentie zouden zijn??)
Daarom is Ana Soto uitgenodigd om het e.e.a. toe te lichten. Dilia wil graag dat twee Duitse en twee Nederlandse vrouwen meegaan. We zijn een half uur te vroeg, de anderen komen een half uur te laat. Het maakt duidelijk hoe belangrijk Dilia deze bijeenkomst vindt.
In het voorstelrondje blijkt dat het over plattelandsvrouwen, landarbeidsters die met het ministerie van de vrouw samenwerken, proletarische homo's, mediagroepen, etc gaat. Ze zijn allen lid van Alba, een grote overkoepelende organisatie van allerlei vooral anarchistische en revolutionaire socialistische groepen, waar Ana Soto ook toe behoort. (niet te verwarren met de landen van Alba)
De aarzelingen bij deze groepen gaan over het feit dat als de regering niet betaald, kan de conferentie dan wel goed georganiseerd worden? Zoals met eten, slapen, vervoer, etc. Normaal zorgt de overheid daarvoor …..
Dus uitleg van onze kant is gewenst, en dat valt goed, de sfeer wordt iets ontspannender. Maar het wordt niet duidelijk wat elke groep haar achterban gaat adviseren.
Daarnaast is er het punt dat de conferentie samenvalt met carnaval. Mensen hebben vrije dagen, op 8 maart is er een carnavalsoptocht waar iedereen verkleed naar toe gaat. De 8 maart demonstratie heeft trouwens nog geen toestemming voor de route! (zoals altijd wordt zoiets pas op het laatste moment geregeld) Afgesproken wordt dat vrouwen ook verkleed aan de demonstratie mee kunnen doen!
Het ministerie van de vrouw heeft de maand maart gepland als maand van de vrouw. De aanwezige groepen vinden dat te lang en pleiten voor een week.
Het is een geheel ander gesprek dan in Valencia bij de vrouwenbibliotheek.
Hier worden wij, de buitenlanders, volstrekt genegeerd! Geen welkomstwoord, geen glimlachje of oogcontact. Men spreekt heel snel, vaak zacht. Er is één man, van de homo's?, en die heeft de leiding. Je moet je melden als je wat wilt zeggen en de meeste vrouwen praten dan meteen ruim vijf minuten. Er zijn geen interrupties, geen discussie, een gedisciplineerde en onvriendelijke sfeer. Dilia en Maria doen het heel goed, maar de gezichten blijven strak. We krijgen niets te drinken aangeboden maar dat is gebruikelijk in arme landen. Als we weggaan is er geen afsluiting en zelfs geen bedankje aan Dilia of voor onze komst. Het was tenenkrommend.
PR
Zo langzamerhand krijg ik de indruk dat alle internationale gasten worden ingeschakeld voor de PR, inderdaad een erg belangrijk onderdeel omdat er door de houding van het ministerie van de vrouw veel misverstanden zijn over de conferentie. Dus affiches plakken, meedoen aan demonstraties en manifestaties, folders uitdelen, op uitnodigingen ingaan van allerlei groepen en de pers te woord staan als dat aan de orde is.
De Venezolaanse vrouwen zitten intussen in de verschillende regio's van Venezuela ook niet stil.
Vanochtend moesten we wachten op de enige sleutel van het kantoor, die een van de vrouwen bij zich heeft en soms te laat is. Er waren al twee vrouwen uit de hoofdstad van de provincie Lara gekomen, op zes uur afstand met de bus tot Carácas. Om één uur vannacht weggegaan, en toen kwamen ze voor een dichte deur. We kregen foto's te zien van de baan van Neveska, die vakbonsdleidster blijkt te zijn van een grote vakbond, de UTS. Ze is de enige vrouw tussen vele vakbondmedewerkers. Twaalf februari was er een een bijeenkomst, zie utsrevolucionaria.blogspot.com
In deze stad is de grootste afdeling van Ana Soto en er zullen zo'n 200 vrouwen hiervandaan naar de conferentie komen.
Eergisteren zijn er acht Duitsers gekomen, vanavond nog een aantal en zondag vrouwen uit o.a. Ecuador. Het wordt steeds drukker. Ik ben wel blij dat wij ons al een plaatsje veroverd hebben, een soort basis.
Toen ons gevraagd werd mee te gaan naar een vergadering met tegenstanders van de conferentie, dacht ik dat het tegenstanders van Chávez zouden zijn. Het zat echter anders.
Een hele groep vrouwen- en andere organisaties in Venezuela, aanhangers van Chávez, staat negatief tegenover de Wereld Vrouwen Conferentie omdat het niet over basisvrouwen zou gaan, zoals het ministerie van de vrouw beweert. Daarbij komt dat de conferentie niet door regering wordt betaald. (wie van ons kunnen bedenken dat andere linkse organisaties tégen de conferentie zouden zijn??)
Daarom is Ana Soto uitgenodigd om het e.e.a. toe te lichten. Dilia wil graag dat twee Duitse en twee Nederlandse vrouwen meegaan. We zijn een half uur te vroeg, de anderen komen een half uur te laat. Het maakt duidelijk hoe belangrijk Dilia deze bijeenkomst vindt.
In het voorstelrondje blijkt dat het over plattelandsvrouwen, landarbeidsters die met het ministerie van de vrouw samenwerken, proletarische homo's, mediagroepen, etc gaat. Ze zijn allen lid van Alba, een grote overkoepelende organisatie van allerlei vooral anarchistische en revolutionaire socialistische groepen, waar Ana Soto ook toe behoort. (niet te verwarren met de landen van Alba)
De aarzelingen bij deze groepen gaan over het feit dat als de regering niet betaald, kan de conferentie dan wel goed georganiseerd worden? Zoals met eten, slapen, vervoer, etc. Normaal zorgt de overheid daarvoor …..
Dus uitleg van onze kant is gewenst, en dat valt goed, de sfeer wordt iets ontspannender. Maar het wordt niet duidelijk wat elke groep haar achterban gaat adviseren.
Daarnaast is er het punt dat de conferentie samenvalt met carnaval. Mensen hebben vrije dagen, op 8 maart is er een carnavalsoptocht waar iedereen verkleed naar toe gaat. De 8 maart demonstratie heeft trouwens nog geen toestemming voor de route! (zoals altijd wordt zoiets pas op het laatste moment geregeld) Afgesproken wordt dat vrouwen ook verkleed aan de demonstratie mee kunnen doen!
Het ministerie van de vrouw heeft de maand maart gepland als maand van de vrouw. De aanwezige groepen vinden dat te lang en pleiten voor een week.
Het is een geheel ander gesprek dan in Valencia bij de vrouwenbibliotheek.
Hier worden wij, de buitenlanders, volstrekt genegeerd! Geen welkomstwoord, geen glimlachje of oogcontact. Men spreekt heel snel, vaak zacht. Er is één man, van de homo's?, en die heeft de leiding. Je moet je melden als je wat wilt zeggen en de meeste vrouwen praten dan meteen ruim vijf minuten. Er zijn geen interrupties, geen discussie, een gedisciplineerde en onvriendelijke sfeer. Dilia en Maria doen het heel goed, maar de gezichten blijven strak. We krijgen niets te drinken aangeboden maar dat is gebruikelijk in arme landen. Als we weggaan is er geen afsluiting en zelfs geen bedankje aan Dilia of voor onze komst. Het was tenenkrommend.
PR
Zo langzamerhand krijg ik de indruk dat alle internationale gasten worden ingeschakeld voor de PR, inderdaad een erg belangrijk onderdeel omdat er door de houding van het ministerie van de vrouw veel misverstanden zijn over de conferentie. Dus affiches plakken, meedoen aan demonstraties en manifestaties, folders uitdelen, op uitnodigingen ingaan van allerlei groepen en de pers te woord staan als dat aan de orde is.
De Venezolaanse vrouwen zitten intussen in de verschillende regio's van Venezuela ook niet stil.
Vanochtend moesten we wachten op de enige sleutel van het kantoor, die een van de vrouwen bij zich heeft en soms te laat is. Er waren al twee vrouwen uit de hoofdstad van de provincie Lara gekomen, op zes uur afstand met de bus tot Carácas. Om één uur vannacht weggegaan, en toen kwamen ze voor een dichte deur. We kregen foto's te zien van de baan van Neveska, die vakbonsdleidster blijkt te zijn van een grote vakbond, de UTS. Ze is de enige vrouw tussen vele vakbondmedewerkers. Twaalf februari was er een een bijeenkomst, zie utsrevolucionaria.blogspot.com
In deze stad is de grootste afdeling van Ana Soto en er zullen zo'n 200 vrouwen hiervandaan naar de conferentie komen.
Eergisteren zijn er acht Duitsers gekomen, vanavond nog een aantal en zondag vrouwen uit o.a. Ecuador. Het wordt steeds drukker. Ik ben wel blij dat wij ons al een plaatsje veroverd hebben, een soort basis.
-
20 Februari 2011 - 08:45
Aagje Kat.:
wat een beladen verslag Marjan.
ik wens je nog veel wijsheid toe. -
22 Februari 2011 - 06:53
Saskia:
Natuurlijk Marjan kun je binnen de linkse partij ook weer meningen hebben, die ingaan tegen iets vanzelfsprekends als een wereld vrouwendag conferentie op 8 maart, als het 100 jaar bestaat, want Chavez betaalt niet. Ach, ach, en die vergadering zoals je die goed beschrijft voldoet helemaal aan de verwachtingen of indrukken die ik heb van venezuela hier vanuit Nicaragua.Je ziet in dit geval heel goed dat politiek toch belangrijker is, dan feminisme voor deze partijvrouwen!!!!
Vandaag zijn in Nicaragua al de eerste harde straatgevechten geweest voor de aankomende landelijke verkiezingen in November, het was nog wel tussen twee liberale stromingen. De ene liberale partij loopt nl. mee met Daniel Ortega van de FSLN vanwege het pact dat hun liberale leider Arnoldo Aleman sloot met de huidige linkse president Ortega en de andere liberale partij wilde dat op tijd duidelijk zichtbaar maken. Ze hingen een dode varkenskop aan Arnoldo zijn deur!!!Politiek is heftig in Latijns Amerika.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
