Uitstapje naar Valencia, kaasfabriek, bibliotheek

Deze dag zouden we met ons vieren naar een commune gaan op twee uur reizen vanaf ons hotel, omdat ze slaapgelegenheid hebben aangeboden voor 25 vrouwen. Twee dagen van te voren horen we echter dat deze datum niet uitkomt en gaan we naar Valencia, ook goed. Wat we gaan doen is niet duidelijk, alleen iets met een vrouwencollectief. Onze chauffeur kan, zoals al eerder duidelijk was, slecht de weg vinden en rijdt een uur rondjes. Na 4 uur hebben we de afgesproken locatie gevonden en moeten we nog een uur verder! Onderweg zagen we de aanleg van een spoorlijn tussen Valencia en Carácas, grotendeels op grote betonnen pijlers, die met houten bekistingen worden gemaakt, indrukwekkend, en enkele tunnels door de bergen heen. En in Valencia zijn we 2 manifestaties tegengekomen, meestal ten gunste van Chávez, iets wat voortdurend aan de orde is.

Melkfabriek
Na 5 uur in de auto komen we in een buitenwijk aan, genaamd Nagvanagua, bij een melkfabriek, genaamd Pro Queso. Hier worden we uitermate vriendelijk ontvangen en krijgen een maaltijd aangeboden, opgesierd met hun eigengemaakte kaas en yoghurt. We zijn bij een grotendeels vrouwencollectief aangekomen, opgezet met geld van Chávez wat ze niet terug hoeven te betalen. Behalve het fabriekje ook een melkwagen waarmee ze dagelijks melk ophalen op een uur rijden zuidelijk van Valencia (in deze omgeving zijn geen koeien), een vrachtwagen, een koelwagen en een generator voor als de elektriciteit uitvalt.
Er zijn twee typen collectieven. Ten eerste de autonome collectieven, zoals de melkfabriek, waarvan er 2 in deze omgeving zijn. De verdiensten gaan naar de mensen zelf, die daar ook collectieve voorzieningen van betalen. En de socialistische collectieven, waarvan de winst naar de staat gaat. Hiervan zijn er 84.

Recyclingfabriek.
Na de bezichtiging gaan we twee straten verderop een recyclingfabriek in aanbouw bekijken, ook met geld van Chávez opgezet. Een grote hal in aanbouw, die over 3 maanden in bedrijf moet zijn. De mensen uit de barrio brengen dan zelf aluminium, glas, papier en kleding, waarvoor ze een kleinigheid krijgen.
Medische zorg.
We lopen langs een kliniek waar mensen gratis medische hulp kunnen krijgen. Een arts en verpleegster zijn aanwezig, maar geen patiënten op dit uur van de dag. Het is klein maar efficiënt. Beiden wonen boven de kliniek.
De vrouwen van de melkfabriek zijn duidelijk heel trots op wat ze ons laten zien. Vroeger was deze buurt een verzameling armetierige huisjes, nu staan er redelijke huizen die meestal eigendom zijn van de mensen.
Vrouwenbibliotheek, Insumisas, website, discussie.
Sinds een jaar is er een vrouwenbibliotheek opgezet door vrouwen uit de vrouwenbeweging. Dit centrum van documentatie zit in het stadhuis, naast de universiteit, waar ze gratis van een lokaal gebruik kunnen maken. Studenten kunnen hier dus makkelijk even naar toe komen. Er werken zo'n vijf vrouwen per dag op vrijwillige basis, veel jongeren en enkele ouderen. Zo te zien hebben ze weinig boeken, vooral over Marx, Lenin, Trotski en Engels en over vrouwen binnen het
socialisme. Maar des te meer affiches, die veel zaken aangaande vrouwen belichten.
Ze geven een maandelijks blaadje uit, genaamd 'Insumisas', wat rebels betekent. Het is in eenvoudige taal geschreven, omdat veel vrouwen geen tijd hebben om moeilijke teksten te ontcijferen. In de laatste editie staat de Wereld Vrouwen Conferentie aangekondigd. De teksten staan ook op Internet, zodat je, als je Spaanse lessen volgt in Nederland, deze teksten makkelijk kunt lezen. http://edicionesinsumisas.blogspot.com

Als ondertitel staat op Insumisas: 'sin Feminismo no hay Socialismo y vice versa' (zonder feminisme is er geen socialisme en omgekeerd). Dit is aanleiding tot een heftige discussie. Volgens de Venezolaanse vrouwen bestaat er alleen feminisme binnen het socialisme, binnen het kapitalisme is er geen feminisme. Ze baseren zich hierbij op Lenin, die heeft aangegeven dat economische afhankelijkheid van vrouwen het probleem is van vrouwen, en dat huishoudelijk werk omgezet moet worden naar gezamenlijk koken, wassen, etc. Vrouwen moeten van privé productie binnen het gezin naar socialistische productie. Het marxisme is daarbij een instrument om dit te verwezenlijken.

En dan gaat het verder over het punt of vrouwen onder Chávez gelijk loon krijgen. Er komt een oudere man binnen die duidelijk een autoriteit is, meteen het woord neemt en resoluut beweert dat er in Venezuela geen verschil is in loon. Maar, brengen vrouwen daar tegenin, op papier kan dat wel zijn, maar veel vrouwen werken in de informele economie en worden daardoor lager betaald en zijn niet verzekerd. Of werken korter door gezinsverplichtingen. De man praat langdurig verder en bij de vertaling in het Engels zeg ik dat ik zijn mening niet meer wil horen. De jonge vertaalster slaat haar handen voor haar ogen, moet erg lachen en zegt dat ze dat niet in het Spaans kan vertalen. Dan kan ik het zelf duidelijk in het Spaans zeggen dat ik voor de informatie van de vrouwen ben gekomen: de vrouwen zijn duidelijk opgelucht en de man vat het goed op.

In Venezuela heb je in fabrieken het recht om te demonstreren (wat je overal ziet), maar je mag niet staken. Je hebt wel het recht om een fabriek over te nemen. (!!)

Het gaat er verder over dat er twee soorten universiteiten zijn, één gewone voor full time studenten en één voor de mission sucre, een alternatief voor de universiteit. Deze laatste universiteit is opgezet zodat je 's ochtends, 's middags of 's avonds kunt studeren, en daarvan maken vnl. vrouwen gebruik, omdat zij tussen hun 14e en 20e jaar hun eerste kind krijgen. Het geeft de jonge vrouwen toch de mogelijkheid om te studeren. Die vroege zwangerschappen worden in Venezuela wel als een probleem gezien. Dus wat ik eruit begrijp is dat de universiteit Bolivar, waar de conferentie zal zijn, een mission Sucre is, zie de foto bij het artikel over de locaties, en dat de universiteit ertegenover een full time universiteit is, die ook vele malen groter is.

De informatie van de vrouwen maakt veel duidelijk voor mij, dat had ik niet verwacht. Ook bv dat Kenia, onze Engelse vertaalster, heel fel is en heilig gelooft in het socialisme van Chávez, maar eigenlijk geen idee heeft hoe de situatie van vrouwen binnen het kapitalisme is en wat het kapitalisme inhoudt. We zullen nog langer met haar te maken krijgen en de gelegenheid hebben om hier verder over te praten, als ze hier tenminste voor open staat.
Deze dag heeft veel verduidelijkt, maar nog lang niet voldoende!