Grote schoonmaak, Parque Central, Armoede

Vandaag een halve dag vrij en daarna het kantoor schoonmaken.
Marianne en ik gaan al vroeg op pad om het Parque Centraal te verkennen. Géén park maar een 'plein' met veel cultuur. De Avenido Bolivar loopt er dwars doorheen.

Als we aankomen zien we wielrenners op de Plaza Bolivar! We kijken onze ogen uit, er is een wielerwedstrijd aan de gang terwijl de strepen op de middenberm worden bijgewerkt. Ook blijken er enorm hoge en aan de onderkant brede flatgebouwen voor bewoning te staan met daaronder allemaal winkeltjes. Deze winkeltjes staan aan een binnenstraat. Deze binnenstraten zitten onder alle flatgebouwen, zijn soms meerdere verdiepingen de diepte in en er is bv een grote supermarkt en zwembad, én binnenpleinen met mooie bomen en struiken, vaak met bloemen eraan. Ook blijkt hier het beginpunt van een kabelbaan te staan die tot de metro behoord. Je kan er gratis in, omdat er veel mensen tegen de berg aan wonen.

We verdwalen in de ondergrondse binnenstraatjes en het kost veel moeite om de Avenido Bolivar terug te vinden. Uiteindelijk blijkt dat we rondjes hebben gelopen en we ergens een trap op moesten! De musea zijn we niet tegenaan gelopen, komt wel een andere keer.
Het is heerlijk om onder de bomen te lopen naast de Av Bolivar en op een bankje naar de vogels te luisteren en te kijken. Bij de Parque Centraal is alles open, maar in de buurt van het kantoor is bijna alles gesloten vanaf zaterdagmiddag, verbazingwekkend. We vinden nog net een geschikt restaurantje om wat te eten.

's Middags maken we het kantoor schoon met ons allen. We hebben nu een hele verdieping tot onze beschikking op de 8e etage. De ruimte is te leen van de vakbond. We krijgen er 5 pc's bij, naast de 2 die er nu zijn. Een aantal hebben een notebook bij zich, wat erg handig is, en de internetverbinding is prima.

Het gevoel is er dat het nu echt kan beginnen: de brigades zijn duidelijk, er is een geschikte werkruimte, de locaties voor de conferentie zijn oké! Het ijs tussen de Duitse vrouwen en ons is gebroken. De Duitse vrouwen hebben waardering voor de voorbereiding van de Venezolaanse vrouwen. Tijd voor een klein feestje met bedankjes over en weer, kleine broodjes, water en seven up!

Ook nog armoede onder Chávez.
Om de hoek bij het hotel slapen mensen tegen een gevel aan op karton. Het karton is overal te vinden wanneer het vuil wordt buitengezet. De daklozen laten het karton de volgende dag achter.
's Nachts wordt het nog redelijk koud.
Onder de grote weg, die op pijlers is gebouwd, zijn op verschillende plekken kleine huisjes gebouwd, met een smalle enge toegang, maar de mensen hebben licht. De hele dag lopen er mensen heen en weer, ook met baby's en kleine kinderen.

Op veel plaatsen wordt er gebedeld, ook door veel invaliden.
Toen we ergens gingen eten, werd door het restaurant toegestaan dat een man de rest van het eten in een bakje meenam. Deze man nam uitgebreid de tijd om z'n bakje te pakken, te openen, het eten erin te doen, bakje te sluiten en weer in z'n tas te doen. Het was aan ons tafeltje, het zag er onguur uit en ik dacht dat hij over m'n kleren zou morsen wat gelukkig niet gebeurde. De ober keek uitgebreid toe. Ergens anders hadden we dat wel anders gezien. In het restaurant om de hoek bij het hotel was er een vrouw die eten wilde wat over was. Omdat er geen ramen zijn is er direct contact. Drie obers tegelijk zetten een brede borst op en stuurden haar weg, ook dat was een akelig gezicht.