Caracas, een prachtige stad

Na een dag op het kantoor gezeten te hebben, maken Marianne en ik er een gewoonte van om in de schemering een wandeling te maken. Hierdoor zien we veel in de buurt van het kantoor.
's Ochtends vóór het ontbijt maak ik een wandeling vanaf dat het licht wordt (6 uur), dat bevalt erg. Vaak over het uitgebreide terrein van een van beide universiteiten, waar het leven snel op gang komt. Om half zeven zijn er al veel studenten, die op de grond of muurtjes zitten te studeren of kletsen, koffie drinken op straat of een vroeg geopend terrasje, etc. De universiteit heeft veel beelden en wandmosaïken.
De zonsopgang geeft elke ochtend een ander beeld van de omringende bergen vanwege de nevel en soms ook wolken. Eén ochtend dacht ik dat er sneeuw lag, ik kon m'n ogen niet geloven, maar na vijf minuten verdween dit beeld.
Om zes uur is het leven al in volle gang.

Carácas is een langgerekte vallei van 20 km en niet zo breed, met enkele uitlopers aan de zijkant, ligt op 900 meter. Dus veel vrouwen moeten wennen aan de hoogte, hebben bv langdurig last van dikke voeten en hoofdpijn. Of hoesten vanwege het drukke verkeer met de daarbij behorende uitlaatgassen. De mensen lijken zich niet bewust van het ongezonde leven: huizen, winkels, stalletjes, handeltjes, terrasjes, markt, alles vlak langs drukke wegen en files. Hoewel er in een veel gelezen krant een groot artikel stond dat je voor kleine afstanden meer moest gaan lopen om het autoverkeer te ontlasten, en je bij de aankoop van de nieuwe auto op het benzinegebruik moet letten. Maar de benzine is hier zo goedkoop dat alleen die vreselijke files de mensen zullen weerhouden de auto te laten staan.

De vallei is omsloten door bergen, moeilijk in te schatten hoe hoog die zijn. Overal waar het maar kan zijn kleine huisjes gebouwd, de mensen daar lopen zich suf. Chávez heeft daarom de kabelbaan gratis gemaakt, wat voor een aantal mensen een verlichting is. Wij hebben nog geen tijd gehad om met deze kabelbaan Carácas eens op een andere manier te zien, komt nog wel.

Omzwervingen
Op onze wandelingen na kantoortijd zijn we elke keer weer verrast waar we terechtkomen: zoveel mooie pleinen, zoveel prachtige bomen langs de straten, zoveel ruimte in toch een miljoenenstad. Hoe de wegen zijn aangelegd, je gaat zomaar de hoogte of de diepte in bij kruisende wegen. Dan opeens weer een stuk weg afgesloten voor een groente/ fruit marktje. Rijk en arm naast elkaar.

Het kantoor waar we elke dag naar toegaan vanuit La Posada de la Vida (ons hotel) ligt vlak bij Plaza Bolivar, het oudste plein van Carácas. Hier is altijd van alles te beleven en je kunt er de lekkerste en goedkoopste koffie van Carácas krijgen! Er staan vaak zulke lange rijen voor de deur dat we maar doorlopen, helaas.

We zijn gaan kijken waar het eindpunt van de 8 maart demonstratie zal zijn: het is een reusachtig plein waar iedereen makkelijk inpast zou ik denken. Toen we verder liepen omdat daar volgens de kaart een park is, bleek de weg stijl omhoog te lopen, allemaal steen, niets park. En heel steile trappen, het leek wel een overblijfsel van de Maya's. In m'n Lonely Planet stond hierover niets. Ook prachtige muurschilderingen langs de weg en twee mooie fonteinen. Dit is genieten!

In een buitenwijk waar we met de metro op de bonnefooi naar toe waren gegaan en waar fabrieken staan en arbeiders wonen, zag het er in eerste instantie vreselijk uit. Drie drukke wegen parallel naast elkaar met in het midden een watertje, enorm veel mensen, allemaal handeltjes op straat bij het metrostation, we hadden dorst, vonden niets geschikts om te drinken en wilden het liefst zo snel mogelijk weg. Toch nog maar een paar snelwegen overgestoken naar de flats aan de overkant. Een groot hek als afscheiding van de weg, maar als je daar doorheen keek, zag je dat de hoge flatgebouwen die dicht op elkaar stonden en allemaal verschillend gebouwd zijn, toch een menselijke maat aangaven en het er gezellig/ aantrekkelijk uitzag. Geheel anders dan onze Bijlmer en westelijk tuinsteden. Aan zulke woningbouw kunnen wij een voorbeeld nemen. Het ziet er allemaal veel minder gestructureerd uit dan bij ons, maar dat geeft wel een stuk gezelligheid, en mensen kopen ook veel op straat op zulke plekken.

Ontbijten
Bij het metrostation kun je heel goedkoop je ontbijt kopen, voor nog geen 1,5 euro heb je een beker warme melk met graan erin, een kleine vers gebakken empanadas met sausjes en een grote beker uitgeperste sinasappelsap, heel lekker en je kunt gezellig op de muurtjes rond de bomen zitten en het straatleven bekijken. Er staat bv iemand met mobiele telefoontjes, die je voor een klein bedrag kunt gebruiken, velen doen dat. Of die verlegen mevrouw die er elke ochtend haar gastendoekjes verkoopt. Of de kar die wordt opgebouwd om dikke pannenkoeken te bakken die je dan gevuld met kaas en/ of ham koopt. De stoep rondom deze kar wordt eerst geveegd, dan is de kar zelf aan de beurt, de twee mooie afvalbakken worden opgesteld, het gas voor de bakplaat aangestoken, uit een auto het beslag gehaald en dan kan het bakken beginnen.
De meesten staan er alleen 's ochtends tot ze uitverkocht zijn, 's middags staan er weer andere handeltjes. Het is een levendig geheel, waar ik erg van geniet.

Honden, eekhoorntje, ratten
Af en toe zie je iemand die een hond uitlaat. Maar de meeste honden horen bij niemand. Ze zijn tenger en een middelmaatje. Ze hebben geen enkele belangstelling voor mensen en bedelen niet.
's Ochtends vroeg lopen er wel groepen honden, maar ook dan zoeken ze geen toenadering.
Hier en daar zie je in de huizen slanke, vooral schichtige, wittige poezen.
Op de Plaza Bolivar zagen we opeens een heleboel zwarte eekhoorntjes. Kinderen mogen ze voeren met speciaal voedsel. Het was een enig gezicht.
Toen we ergens 's avonds op straat liepen, zag ik weer eekhoorntjes! Tenminste, dat dacht ik en bleef staan. Bij beter kijken zag ik dat het ratten waren, heel veel en mooi bruin en slank. Ze kwamen zo uit de grond uit een gaatje in een put, waarschijnlijk het riool eronder. Er stond een zak vuilnis op straat en die hadden ze te pakken. Mensen liepen zo door die ratten heen. Ook hier heb ik m'n ogen uitgekeken. Eén man maakte een foto met z'n mobiele telefoon.
Elke avond wordt trouwens het vele vuilnis opgehaald, ook worden de straten veel geveegd. Plaza Bolivar met het standbeeld van Bolivar in het midden wordt met zeepsop schoongeboend! Onder dit beeld mag je niet op de rand zitten!!